«ایدهی پدیدهشناسی» که شامل پنج سخنرانی در گوتینگن در سال 1907 و نوشتهای با عنوان «رشتهی افکار در این سخنرانیها» است، کتاب کوچک اما پرمغز است که نشانهی مرحلهای مهم در تکامل فکری هوسرل، یعنی گذار از روانشناسی توصیفی به پدیدهشناسی استعلایی است. در این کتاب بسیاری از مباحث اصلی پدیدهشناسی هوسرل به نحوی موجز مطرح و به صورتبندیهای نهاییشان نزدیکتر میشوند؛ به ویژه در مسئله «اگو» که هوسرل با ترک دیدگاه قبلی خود در نفی اگو، آن را به منزله مرکز تقلیلناپذیر آگاهی به رسمیت میشناسد. کتاب «ایدهی پدیدهشناسی» با ترجمهی عبدالکریم رشیدیان از سوی انتشارات علمی و فرهنگی منتشر شده است.