ققنوس معنا را نه آنچنان که هست و نه آنچنان که باید باشد، بلکه آن گونه که می تواند باشد متجلی می کند.
آنچه در این کتاب بررسی شده است، وجود دالی با عنوان مرغ ققنوس در ارتباط با مدلول های آن نیست، بلکه هدف اصلی نشان دادن فرآیندی نشانه معنایی است که در آن ققنوس هم چون گونه نشانه ای سیال به نشانه ای کمال یافته یا متعالی تبدیل می شود. پس، آنچه اهمیت می یابد، وجود نشانه ای با نام ققنوس نیست؛ راز اصلی این مطالعه را باید در قابلیت حضور مدار نشانه، تعامل آن با نشانه های دیگر و نظام های مختلف معنایی مثل نظام عاطفی، نظام ارزشی، نظام تنشی، نظام زیبایی شناختی و نظام هویتی جست.