انقلاب اسلامی ایران یگانه انقلاب مردمی فراگیری است که نظام سیاسی برآمده از آن پا به قرن بیست و یکم می گذارد. اگر انقلاب اسلامی را یک پدیده خود پدیدار ندانیم اما فاقد نظریه انسجام یافته پیشینی است. در این حالت پوشاندن الگویی عقلانی به قامت تحولات آن و در نتیجه پیش بینی پذیر ساختن آن کاری به غایت دشوار و البته بسیار سودمند خواهد بود. محقق در این کتاب می کوشد با ارائه تبیین جدیدی از این پدیده، حرکت تکاملی تولید نظریات پسینی انقلاب را تقویت کند و گامی در جهت شناخت عمیق تر یکی از جدی ترین تحولات اجتماعی جامعه ایران در عصر مدرن بردارد. رهیافت بدیلی در این کتاب در کنار رهیافت های کلاسیک و مدرن تبیین انقلاب اسلامی ارائه شده است، برخی از خلأهای تحصیلی نظریه های گذشته را جبران می کند، این زنجیره تکاملی تبیین، تا مادامی که نظام سیاسی برآمده از انقلاب حضور عملی دارد به پیش خواهد رفت اما هیچگاه به نقطه کشف حقیقت نهایی نخواهد رسید.