مشروطه ایرانی و مسئله قانون

«مسئلۀ ایران» غالبا در بستر کلان روایت سنت_مدرنیته فهم و تفسیر شده است؛ تفسیری که با نگاه به سابقه نوسازی و تجدد ایران در دو سده اخیر کوشیده وضع اکنون را تبیین کند و نشان دهد چرا به اینجا رسیده ایم. در پاسخ به این پرسش، و تحلیل چندوچون مواجهه ایران سنتی با غرب متجدد، عصر مشروطه از مهم ترین برهه هاست. در این دوره، انبوهی از ایده ها و اندیشه های تازه به جامعه ایران وارد شده و با ایجاد دگرگونی های بسیار در فکر زمانه، تصویر متفاوتی از وضع مطلوب ساخته می شود. در کانون این عصر پرتلاطم و این درک تازه از جامعه آرمانی، یک نوای پرتکرار بیش از هر صدای دیگر شنیده می شود و همچون ذکری مطنطن بر زبان ها جاری است: قانون
نویسنده در این کتاب ضمن تمرکز بر تبیین مفهوم قانون اساسی به طرح پرسش از چیستی رویکردها و برداشت های روشنفکران غرب گرای ایرانی در طلیعه عصر مشروطه پرداخته است. او برای دست یافتن به پاسخ، ابتدا مفهوم قانون را از نگاه متفکران غربی بررسی کرده، سپس از طریق تحلیل آثار متفکران ایرانی به تشریح فهم و تعبیر ایرانیان از ایده قانون اساسی و نمایاندن تمایزات آن با همتایان غربی ایشان در عصر روشنگری پرداخته است.

کتاب مشروطه ایرانی و مسئله قانون اثر علی مسعودی از انتشارات علمی و فرهنگی منتشر شده است.