ضرورت صیانت از نهاد پارلمان و اعضای آن سبب گردیده تا امتیاز ویژه ای تحت عنوان مصونیت پارلمانی در قوانین اساسی یا عادی اغلب کشورها تعیین و تضمین شود. این تأسیس قانونی، به منظور تأمین آزادی بیان و حفظ استقلال نمایندگان، در راستای انجام و ایفای مطلوب وظایف پیش بینی شده است. در توجیه و تبیین فلسفه وجودی آن، نظریه های مختلفی همچون «نظریه حسن خدمت» و «اعتیار شخصیت حقوقی نمایندگان» ارائه گردیده است. در این زمینه، «دکترین ضرورت» به عنوان مهم ترین مبنای نظری مطرح می شود.
کتاب حاضر به بررسی موضوع «عنوان مصونیت پارلمانی» می پردازد.