کتاب حاضر، با هدف دستیابی به درون مایة اصلی شاهنامه به عنوان ژرف ساخت الگوی داستان یا «کهن الگوی روایت» تدوین گردیده است. نگارنده در این پژوهش بر آن است که قصههای متعدد شاهنامه را که با ساختاری تو در تو به یکدیگر گره خوردهاند، در گروههای معدود روایی جای دهد و بدین وسیله به طبقهبندی و تحلیل داستانها بپردازد. وی در این راستا ابتدا به بررسی نوع ادبی شاهنامه از منظر تشکل، معنا و موضوع پرداخته است و سپس به تبیین انسجام متن و ایجاد ارتباط میان داستانها همت گمارده و کلیاتی در مباحث روایی، عناصر حماسی شاهنامه و شیوهها و شگردهای روایی مکرر در داستان ارائه کرده است. وی در ادامه به شرح ساختار و ساختارگرایی در این اثر بزرگ و طبقهبندی و تحلیل ساختاری داستانهای شاهنامه پرداخته و پیرفتهای متعدد آن را مورد بررسی قرار داده است