هنر پیرا اسلامی: تحلیل انتقادی گفتمان ‌های مسلط در مطالعات هنر اسلامی

در کتاب حاضر، بحث‌ها و تحلیل‌ها مبتنی بر نظریه‌ها و رویکردهای انتقادی است. برخی از رویکردهای نظری مهم که در ارتباط با تحلیل انتقادی گفتمان قرار می‌ گیرند، مبنای این پژوهش را تشکیل می‌ دهند، مانند نظریۀ گفتمان لاکلا و موف، نظریۀ تحلیلی فرکلاف، نظریۀ نشانه‌ شناسی فرهنگی و نشانه‌ شناسی انتقادی.

در تحلیل انتقادی گفتمان تحلیلگر می‌تواند با روش‌ها و رویکردهای مختلفی به مطالعۀ موضوع بپردازد، اما چون در اینجا موضوع اصلی، هنر اسلامی و شیوه‌ های پژوهش در این حوزه است، بنابراین نزدیک‌ ترین و مهم‌ ترین نظریه‌ های انتقادی انتخاب شده‌ اند. در حقیقت هنر اسلامی از نظر نویسندۀ این سطور، گفتمان کلان محسوب می‌ شود و نقد دیدگاه‌ های مورخان در بررسی و اسلامی نیز آشکار کنندۀ گفتمان‌ های نظری در مواجهه با هنر اسلامی است.

یکی از هدف‌ های مهم این پژوهش، معرفی یک روش‌ شناسی متفاوت و سازگار با ویژگی‌ های گفتمان هنر اسلامی است که بتواند جایگاه هنر اسلامی و تاریخ‌ پژوهی در این قلمرو را در شرایط کنونی و در بستر چالش‌ های پژوهشی معاصر تبیین نماید و از سوی پاسخی روشن در مقابل رویکردهای سنت‌ گرایانه ارائه دهد.