انتظار عامیانه، انتظار عالمانه، انتظار عارفانه (جلد سخت)

فراز1: بعد از 25 سال دوران غربت ... چرا امیرالمؤمنین در مقابل این همه اصرار برای خلافت امتناع می کردند؟... علت اصلی امتناع حضرت این بود که هر چند مردم از ظلم خسته شده بودند، اما خواهان عدالت هم نبودند. آنها اساساً نه عدالت و لوازم آن را درست می فهمیدند و نه می توانستند آن را تحمل کنند. اگر مردم اهل تحمل عدالت بودند، آن گونه حضرت را در دوران حکومتش شکنجه نمی کردند! الان مردم عالم از ظلم اسرائیل و آمریکا خسته شده اند، اما آیا این کافی است؟... ص 34 تا 37 فراز 2: حضرت آیت الله بهجت(رحمت الله علیه) نیز در مورد تأثیر قطعی دعا برای فرج می فرمایند: ... به طور یقین دعا در امر تعجیل فرج آن حضرت مؤثّر است، اما نه لقلقه زبان و (عجّل فرجه) خشک و خالی و ورد همیشگی که در آخر منبر برای این که مردم از جا بلند شود گفته می شود. ... دعای با حال و حزن و اندوه و تأثّر قلبی از مردم واقع نمی شود، اگر می شد قطعاً وضع این طور نبود. ص 236 تا 372 فراز3: کسانی که مایلند همه انسان ها، حتی مفسیدن، آنها را تحویل بگیرند و یا لااقل سر جنگ با مفسیدن را ندارند، نمی توانند جزء منتظران قرار گیرند. اساساً تمایل به صلح با ظالمان و مفسدان، گرایش پلیدی است که اگر در روح یک انسان مؤمن رسوخ کند، ایمان او را به تباهی خواهد کشید. این گرایش پلید می تواند کار مؤمنین را به آنجا بکشاند که حاضر شوند برای دل خوشی دشمنان بشریت و یا به دلیلی عافیت طلبی، سر از بدن فرزندان پیامبر خدا(صلوات الله علیه و آله) جدا کنند. ص 121 فراز4: دیگران با زبان بی زبانی از شما می پرسند: شما که امام زمان را می شناسی و به او علاقه داری، ... این علاقه و ولایتی که از آن دم می زنی... زندگی تو را با دیگران چقدر متفاوت کرده است؟ چقدر بانشاط تر، با انرژی تر و با آرامش بیشتری زندگی می کنی؟ اگر ما که مدعی انتظار هستیم، به این پرسش ها پاسخ در خوری ندهیم، نه تنها مبلّغ خوبی برای حضرت نخواهیم بودف بلکه وجود ما و ادعای ما ضد تبلیغ برای وجود نازنین او خواهد بود. ص 93 فراز5: در روایتی از امام باقر علیه السلام آمده است که ایشان در ضمن پاسخ عده ای از شیعیان که ادعا می کردند منتظر و آماده برای قیام علیه ظلم هستند، فرمودند: یاران قائم(عج الله تعالی فرجه الشریف) به قدری با هم صمیمی و برادرند که وقتی یکی از آنها احتیاج مالی داشته باشد بدون اینکه نیاز به اجازه گرفتن باشد از کیف پول رفیقش به اندازه احتیاجش برمی دارد. این قدر با هم صمیمی و ندار هستند... ما اگر می خواهیم به مقام منتظر برسیم باید در رفاقت هایمان عملاً به سمت چنین فضایی حرکت کنیم. ص 269 و 270