نظریه تحول دانشجویی در آموزش عالی

کتاب نظریه تحول دانشجویی، بافت و موقعیت بزرگ آموزش عالی و دانشگاهی را در ارتباط با مهم ترین عامل و بازیگر خود یعنی دانشجویان در نظر می گیرد و تأثیر و تأثر این دو را که می تواند منتج به جذب و طرد اجتماعی گردد در پرتو مسایل متعددی مانند تعلق، تشخص، تعصب، و تبعیض وارسی و واکاوی نظری می کند. نگرش نویسنده به این زمینه تعاملی، تحولی و تکاملی و ایجابی است و تصور می رود که با حضور دانشجو در دانشگاه و پیشبرد تحصیلات عالی، انگیزه مندی و امید و اعتماد فراهم آید و دانشجویان از زمینه نیکخواهی و شفقت ورزی استادان، به ثبات قدم و پشتکار و تاب آوری و سخت رویی برسند و در میان خود به همدلی خوش بینانه روی آورند و از یأس و سرخوردگی و بدبینی و هیجان های منفی و رقابت منفی دور شوند و باز مانند. به کارگیری رویکرد ایجابی روانشناسی مثبت به این هدف کمک نموده است. سخن از روانشناسی اجتماعی مثبت به میان آوردن و آن را در زمینه های بسط یافته و نویی که مکمل رویکرد سازمان جهانی بهداشت در تأکید بر پتانسیل های توانشی و عملکردی آدمی است، وارد ساختن، از جمله تازه پردازی های این کتاب است.