پیمایش کلاس درس دانشگاهی در ایران (1395)

هدف این مطالعه، سنجش جامع وضعیت کلاس درس از نگاه دانشجویان و فعالیت‌هایی است که دانشجویان در ارتباط با آن انجام می‌دهند.

نتایج پیمایش حاضر در ابعاد مختلفی نشانه ورود دانشگاه‌های ایران به برهه جدید هستند. شکل حضور و غیبت دانشجویی، معنای عمیقی پیدا کرده است، انگیزه‌های ورود به دانشگاه، متعدد و متکثر شده و میل به ماندن در دانشگاه و ادامه دادن به حضور در دانشگاه تقویت شده است؛ این درحالی است که با یک‌سری از نتایج روبه‌رو می‌شویم که به‌ظاهر ماندن در دانشگاه را توجیه نمی‌کنند؛ مثلاً اینکه امیدی به یافتن کار در بین دانشجویان دیده نمی‌شود، یعنی درحالی‌که درس خواندن توجیه اقتصادی ندارد، افراد همچنان مایل هستند دانشجو بشوند. پس چه چیزی موجب تداوم حیات دانشگاه می‌شود؟ پاسخ این پرسش در تغییر کارکرد دانشگاه نهفته است.
همین پیمایش نشان می‌دهد که انگیزه‌های ورود به دانشگاه چنان متکثر شده است که کار و علم تنها بخشی از انگیزه‌های مدرک گرفتن محسوب می‌شوند؛ در عوض، طیفی از انگیزه‌های اجتماعی و فرهنگی مداخله کرده‌اند که سبب برجسته شدن هویت منزلتی دانشگاه شده‌اند.
امروزه دانشگاه بیش از هر زمان دیگری با زندگی روزمره گره خورده و مسائل خرد و پیش‌پاافتاده زندگی را مخاطب خود قرار داده است.