ترجمه فارسی کتاب که با نام اصلی «American secession : the looming threat of a national breakup» در سال جاری میلادی در آمریکا منتشر شد. این کتاب جدیدترین کتاب در حوزه معضلات و مسائل داخلی ایالات متحده آمریکا است و با زاویه جدید از نگاه مسائل داخلی این رژیم، به تشریح انگیزه استقلال خواهی و گسست سیاسی حاکم بر این رژیم پوشالی می پردازد.
فرانک باکلی نویسنده این کتاب، استاد دانشکده حقوق دانشگاه جورج میسون و ستون نویس روزنامه نیویورک پست است و تدریس در دانشگاه پانتئون - آسا و دانشگاه مکگیل در مونترال را در کارنامه دارد. از این نویسنده، پیش از این، آثاری درباره قانون اساسی، حاکمیت قانون، نظریه قرارداد اجتماعی و دونالد ترامپ چاپ شده است.
نویسنده این کتاب معتقد است آمریکایی ها هیچ گاه به اندازه امروز دچار تفرقه نبوده اند و اینک کاملاً آماده تجزیه هستند. او دشمنی های تلخ حزبی، بن بست قانونگذاری، پذیرش فزاینده خشونت تحت لوای ارزش سیاسی و ... را نشان گر این واقعیت می داند که در کشورهایی مجزا، زندگی بهتری نصیب مردم آمریکا خواهد شد.
باکلی با بیان این که آمریکا بسیار بزرگ است، با استناد به آمار و اطلاعات نشان می دهد اگر امریکا به کشورهای کوچک تر تقسیم شود، مردمش شادتر شده و فساد نیز در آن کمتر خواهد بود. این پژوهشگر با اشاره به سابقه جنگ داخلی برای جلوگیری از تجزیه آمریکا می گوید که از این تجربه تلخ همواره به عنوان یک سند و شاهد برای تقبیح هرگونه تلاش جدیدی برای تجزیه استفاده می شود، در حالی که می توان بدون جنگ و خونریزی، و با مراجعه به صندوق آرا تجزیه را رقم زد.
گزیده کتاب
در بخشی از این کتاب آمده است:
«آمریکاییان تنها کشف سرزمین خود را مدیون کریستف کلمب ایتالیایی نیستند که او بذرهای ارزشمند دیگری را برای استفاده ساکنان آتی این سرزمین بر خاک پاشید: «جسارت و بی پروایی». محصول این بذرها در زمین بکر آمریکا، ساکنان آن را جسور و بی پروا ساخت و علاقه مند آزمودن تجربه های جدید. از این روی بود که آمریکایی ها – ساکنان 13 مهاجرنشین بریتانیایی- در دورانی که سلطنت بریتانیا هنوز فروغی جاودانه داشت، بر کوس استقلال خواهی کوبیدند و کشوری جدید را بنیان گذاشتند. مهاجرنشین های شمال آمریکا اگر چه هر یک دولت و قوه مقننه خاص خود را داشتند، اما حس مشترک مبارزه با بریتانیا، آنان را در کسب یک هدف متحد کرد: «استقلال». بدین ترتیب افزایش مالیات بهانه ای بود تا 55 نماینده از 12 مهاجرنشین، نخستین کنگره قاره ای را در فیلادلفیا تشکیل دهند.»