الگوی دینی اوقات فراغت (با رویکرد راهبردی)

نهاد فراغت در جامعه ایرانی، سه مسئله اساسی دارد: الف) کوتاه بودن چتر پوششی نهاد فراغت و توزیع ناعادلانه آن؛ ب) کیفیت فعالیت های فراغتی و عدم توجه به خرده فرهنگ ها در زمینه نهاد فراغت؛ ج) ناآگاهی و عدم توجه به مصادیق و معیارهای دینی.

فراغت را می توان از ابعاد مختلفی مورد توجه و بررسی قرار داد، اما یکی از مهم ترین رویکردهایی که باید در برنامه ریزی اوقات فراغت در نظر گرفته شود، نگرش دین به آن است؛ در حالی که متاسفانه نظام مدیریتی کشور توجه کمتری به آن، نسبت به سایر ابعاد مربوط به اوقات فراغت ارد و آن، چالش های مختلفی را به جامعه ایران تحمیل کرده است.

بنابراین در این کتاب تلاش شده است علاوه بر بررسی و تبیین اوقات فراغت مطلوب از منظر دین، به حل استراتژیک این مسئله فرهنگی بابیان نگرشی راهبردی همراه با شرح وظایف نهادها و مسئولان مرتبط پرداخته شود.