در پژوهش حاضر تلاش می شود وضعیت طلاق در کشور با تاکید بر استان قم، به عنوان سمبل مذهب تشیع در ایران، براساس پژوهش های کمی و کیفی صورت گرفته، تحلیل و تجزیه شود. افزون بر آن با برگزاری جلسات مختلف بارش فکری و مصاحبه با اساتید و مسئولان مربوطه، به تحلیل راهکارها و راهبردهای حل این آسیب اجتماعی پرداخته می شود. بایسته است تاکید کنیم که نویسنده در پی بیان نظریات و مباحث نظری طلاق نیست، و کاملا عینی و کاربردی و براساس وضعیت کمی و کیفی موجود، این پدیده را بررسی کرده است.