کتاب حاضر در رویکردی انتقادی با کاوش تاریخی «تاریخ» از «هگل» تا «میشل فوکو»، نظریه سنتی تاریخ جهان را بازخوانی میکند.
نویسنده بر آن است پرسشهای طرح شده درباره محدودیتهای دانش غربی را در آثار «ادوارد سعید»، «گایاتری چاکراورتی اسپیواک» و «هومی بابا» بررسی کند.
شاخصه اصلی کتاب تأکید آن بر جایگاه تجربه استعماری و پسا استعماری به مثابه محوری برای امر اخلاقی، متنی و اقتصاد سیاسی مدرنیته و پست مدرنیته و نیز نقد پیش داوری های تاریخ و ایدئولوژیکی ارزش های اروپامدار است که در بطن ادعاهای صوری و فلسفی پیشرفت و عقلانیت جهان شمول نهفته اند.