اگر بچه رستم بودم

آنروز صبح زود ، تهیه‌کننده به من خبر داد که پدر یکی از بچه‌ها برای پسرش مربی بازیگری گرفته تا او را برای ایفای نقش آماده کند. خب تعجب کردم و گفتم : « آخه رو چه حسابی ؟ این بنده خدا با چه دلیل و منطقی چنین کاری کرده ؟ حالا اگر پسرش انتخاب نشه ،‌ چه بر سر بچه میاد ؟ زبان بسته ، افسرده و روانی می‌شه و از حالا اعتماد به نفسش را از دست می‌ده ! »

تهیه کننده هرهر خندید و گفت : « هنرپیشه شدن که مفت و مجانی نمی‌شه ، هزینه داره . غیر از این ، ما به کسی تعهدی نداریم . این ایوبی گیج و منگ به پدربچه چیزی گفته ،‌ او هم رو حرف ایوبی رفته و مربی استخدام کرده. » جاخوردم و گفتم :« ایوبی چه کاره است ؟ من که هنوز با او حرفی نزدم و چیزی نگفتم . درثانی نمی‌خوام دستیارم باشه. سرفیلم قبلی روانیم کرد. عقب‌ماندگی ذهنی داره ، دیر می‌فهمه ،‌کنده ؛ من یک دستیار تند و تیز و فرز می‌خوام . »

تهیه کننده که باید چرچیل و روزولت واستالین می‌آمدند پیش او کلاس می‌دیدند ، فوری ته دلم را خالی کرد و گفت : « منگول آقا ،‌ با وضعیت مالی که من دارم و چشم امیدم به بانکه تا چندرغاز وام بگیرم ،‌تو دستیاری بهتر از ایوبی نمی‌تونی انتخاب کنی ، چون دیر پول می‌گیره ،‌ کم می‌گیره ، نق نمی زنه ، عملا ً کار مدیر تولید را هم انجام می‌ده. »