تاریخ فلسفه غرب (2): اندیشه در دوره میانه

کتابی که در دست دارید از آن سنخ کتاب‌های دانشگاهی بی‌طرف است. کتاب دیوید لاسکم از آن دست تاریخ فلسفه‌هایی است که به صورت تقویمی فیلسوفان دورۀ میانه را فهرست و عمده‌ترین آراء آن‌ها را به صورت غیرانتقادی معرفی می‌کند. در هر بخش از کتاب اطلاعات زیادی گنجانده می‌شود که لزوماً ارتباط آن‌ها توضیح داده نمی‌شود، زیرا اگر نویسنده می‌خواست چنین کند کتابی بسیار مفصل‌تر پدید می‌آمد. همچنین «تاریخ» تجلیِ زیادی در این سبک ندارد، زیرا از سویی همان مشکلِ پیشین پیش می‌آمد و هم، به گمان مهم‌تر آنکه، در نگرش بریتانیایی به فلسفه اصولاً «تاریخ» شأن والایی ندارد و ساختِ استنتاجی و گزاره‌ایِ فلسفه گویی مهم‌تر از ساخت پویای تاریخی آن در زندگی و جهانِ انسانی است. به هر روی، بی‌گمان نویسنده که متخصص نام‌دار این حوزه است، این سبک از نگارش تاریخ فلسفه را «آگاهانه» برگزیده است، زیرا بنا دارد به شیوه‌ای سرد دانشجویان مقطع کارشناسی را با فیلسوفان دوران میانه «آشنا کند». دانشجوی کارشناسی باید بداند که این سبک از نگارشِ تاریخ فلسفه تنها سبک موجود نیست و از هنگامی که هگل و شلینگ در آغاز سدۀ نوزدهم رسماً تاریخ فلسفه‌نویسی را به عنوان کاری فلسفی و دانشگاهی آغاز کردند تاکنون الگوهای بدیلِ مهم دیگری نیز پدید آمده‌اند که دانشجویان ما می‌توانند با کندوکاو و کنجکاوی نمونه‌هایی از آن‌ها را نیز تجربه کنند تا تفاوت را دریابند.

کتاب حاضر برای دانشجویان رشته فلسفه در مقطع کارشناسی به عنوان منبع اصلی برای درس «تاریخ فلسفه قرون وسطی» به ارزش 2 واحد ترجمه شده است. امید است علاوه بر جامعه دانشگاهی سایر علاقه‌مندان نیز از آن بهره‌مند شوند.