«نظریه سلطنت نفس»، رهیافتی جدید در حوزه جبر فلسفی است که مکتب کلامی معاصر نجف ارائه کرده است. این دیدگاه که محقق نائینی آنرا پایهگذاری کرده و با ژرفنگریهای محقق خوئی و شهید صدر، رشد، تکمیل و ترمیم یافته، بر نقد دیدگاه فیلسوفان در حوزه اراده استوار است.
جستار حاضر، در بخش نخست به گردآوری، دستهبندی، تقریر و تبیین این نظریه در اندیشه محقق نائینی، محقق خوئی و شهید صدر پرداخته و در بخش دوم، با بهره گیری از میراث کلامی و فلسفی ، به ارزیابی مبانی، مؤلفه ها و دستاوردهای این نظریه میپردارد.