ولایت از دیدگاه علامه طباطبایی

علامه طباطبائی(ره) «ولایت» را به معنای «مالکیت تدبیر امر» می‌داند. از نظر ایشان لازمهٔ قُرب و ولایت میان دو موجود، به این معناست که ولیّ دربارهٔ مولّی‌ علیه خود، صاحب شئون و تصرّفاتی است که دیگران این شأنیت را ندارند. ایشان منشأ ولایت را تجلّی تام اسما و صفات الهی دانسته که در اثر تقرّب الی‌اللّه و عبودیّت در درگاه الهی حاصل می‌شود. «ولایت» دارای مراتبی است که پایه و اساس آن «حُبّ» می‌باشد. ولای محبّت رسول خدا(ص) و اهل‌بیت(ع) و مؤمنین، به دوستی و ولایت خدا برمی‌گردد. بالاترین درجهٔ ولایت رسیدن به ولایت تکوینی است که معرفت اللّه را به دنبال دارد.