ساخت دانشگاه در افق مرجعیت علمی

یکی از یافته های بسیار مهم و راهبردی که در حین تحقیقات و بررسی های حوزه حکمرانی علم، به دست آمد، تفاوت تولید علم و تولید مقاله علمی بود. توجه و دقت به این تفاوت، آن چنان مهم بود که تصمیم ها و سیاست های عمومی حوزه علم و به تبع آن، نظام حکمرانی علم را در سطوح مختلف دانشگاهی، ملی و منطقه‌ ای تحت تاثیر قرار می داد. یکی از دلالت های توجه به این تفاوت مفهومی، تغییر جهت تصمیم ها، سیاست گذاری ها و حمایت های افراد دلسوزی است که در پی تحقق آرمان مرجعیت علمی در نظام جمهوری اسلامی ایران هستند. به طوری که تحقق این مهم در گرو راهبری جامعه و کنشگران علمی به سوی تولید علم بوده و تا زمانی که تولید مقاله، شاخص و نشانگر تولید علم، تلقی شود، دسترسی به این آرمان، دست نیافتی و بعید باقی خواهد ماند.

با کنکاش صورت گرفته پیرامون مفهوم مرجعیت علمی، روشن شد که جمهوری اسلامی ایران، صِرف مرجعیت علمی را مدنظر قرار نداده بلکه مرجعیت علمیِ برگرفته از فرهنگ و آموزه های اسلامی را نقطه هدف خویش قرار داده است. بنابراین نمی توان دنباله رو مکتب علمی رایج غرب در علوم انسانی و اجتماعی بود و به صرف پیشی گرفتن از دیگران در همین تولیدات رایج، مدعی تحقق این چشم‌ انداز مبارک در جمهوری اسلامی ایران شد. به همین ترتیب، منظور از دانشگاه در عنوان کتاب نیز دانشگاه ایرانی اسلامی است که ضمن فعالیت و حیات در زیست‌ بوم جامعه ایرانی، همواره نظری به آموزه ها و معارف اسلامی داشته و به دنبال تولید، نشر، انتقال و مصرف علومی است که در انطباق معناداری با جهان بینی توحیدی هستند. از همین روی، دانشگاه هایی که رشته ها و گرایش های علوم انسانی و اجتماعی را ارائه می دهند به دلیل ارتباط تنگاتنگ نظریه های این علوم با آموزه های دینی، مخاطب ویژه این اثر به شمار می آیند.