«تعلیم و تعلم قرآن و حدیث» در سطوح قرائت و خواندن الفاظ، یادسپاری و حفظ و در نهایت فهم و تدبر آن همواره مورد اهتمام شخص پیامبر (ص) و ائمه معصوم (ع) بوده است و بررسی احکام فقهی این سطوح و استنباط احکام مسائل و موضوعات آن در عرصه فقه تربیتی مورد توجه و عنایت است. در این راستا کتاب حاضر، به عنوان سومین جلد از سلسله مجلدات فقه تربیتی، تلاش دارد حکم فقهی «تعلیم و تعلم قرآن و حدیث» را به دست آورد و افعال مکلفان، اعم از فراگیران، آموزگاران و دیگر عوامل تربیت را از منظر فقهی مورد مطالعه قرار دهد.