بهائیت جریانی است که در دوره قاجاریه در ایران شکل گرفت و در آموزه های شیخیه، باطنیه و صوفیه ریشه دارد. سران بهایی با تظاهر به اسلام و تمسک به آیات و روایات توانستند برخی را بفریبند و هوادار خود کنند. یکی از دلایل رشد بهاییت میان مردم توزیع شود، در نتیجه اهل علم نمی توانستند آن ها را نقد کنند. اما امروزه این مشکل برطرف شده و می توان بهاییت را با مراجعه به کتاب های بزرگان بهایی نقد و بررسی کرد؛ کاری که تلاش کرده ایم در این کتاب انجام دهیم. اگر به آثاری که در نقد و رد بهائیت نگاشته شده مراجعه شود در می یابیم که هر کدام جنبه ای از بهائیت را برجسته کرده و به آن پرداخته اند.اثر پیش رو سعی دارد ضمن پرداختن به تمامی ابعاد بهائیت و نیز نقد عالمانه طرحی نسبتا جامع پیش روی خوانندگان قرار دهد.