خاطرات روزانه خود را به گونهای مینویسم گویی یکی از آیندگانی هستم که این خاطرات را میخواند. امید آنکه این دفتر بتواند تسلیبخش درهها و آلام کسانی باشد که آنها نیز فازغ و گریزان از جنجالها و های و هوها و تظاهرها و وانمودهای انسانکش و اندیشهسوز، به خلوت و گفتوگو با خدای عزیز عادت دارند و درد آشنایند و مسئولیتهای انسانی و اجتماعی خود را میفهمند و درک میکنند. کسانیکه خلوتی در جلوت و جلوتی در خلوت فکورانه و عاشقانه خود دارند و پایی در زمین و قلب و روحی در آسمان.