از میان مجموعه اعمالی که در سلوک عرفانی وجود دارد، برخی جایگاهیی ویژه دارند و در زبان اهل عرفان به «اصول» معروفند. بسیاری از عرفان خاموشی را از اصول دانسته اند؛ زیرا خاموشی در منظر عرفان، در رساندن سالک به معرفت شهودی از طریق فنای در حضرت حق، نقشی بنیادی دارد.
تاکید بر خاموشی زبان، از عناصر کلیدی در اخلاق عرفانی است . چنان که می دانیم، در تقسیم بندی معروف مراحل عرفان به شریعت، طریقت و حقیقت، دو مرحله اول در واقع بخش عملی سلوک عرفانی را تشکیل می دهند. همین بخش است که مشتمل بر اوامر و نواهی یا همان اخلاق عرفانی است.
رویکرد بنیادی این پژوهش، تبیین چیستی و چرایی خاموشی به مثابه مدار و محور اخلاق عرفانی و کشف ارتباط آن با دیگر منازل و مراحل نظام سلوک عرفانی است.