روش شناسی جریان شناسی؛ به مثابه نظریه - روشی میان رشته ای

این اثر با موضوع روش‌ شناسی علوم انسانی نوشته شده و به دغدغه‌ تقویت ادبیات بومی علوم انسانی و پاسخی به چالش «روش» در تولید علم می‌پردازد.

این کتاب برای نخستین‌ بار، جریان‌ شناسی را به‌ مثابه «نظریه - روش» صورت‌ بندی کرده است، که می‌ تواند در عرض روش‌ های مرسوم علوم انسانی همچون تحلیل گفتمان مطرح شود. مهم آنکه پژوهش پیش‌ رو، روش جریان‌ شناسی را به‌ عنوان فرآیندی میان‌ رشته‌ ای معماری کرده است و بر مبانی حکمت اسلامی پی‌ ریزی شده است.

«جریان‌ شناسی» اصطلاحی نوپدید و پربسامد در فضای فکری - فرهنگی و علمی ایران معاصر است که با ادبیات جذاب خود، توجه مخاطبان و اندیشوران بسیاری را جلب کرده است؛ اما بیشتر از آن به‌ عنوان الگویی رسانه‌ ای و ژورنالیستی برای تنظیم محتوا در سخنرانی‌ ها، مقالات و یادداشت‌ ها استفاده می‌ شود.

جریان‌ شناسی به‌ مثابه نظریه - روش، می‌ تواند در هر پژوهش فکری، اندیشه‌ ای و فرهنگیِ تأثیرگذار در بستر تاریخ استفاده شود؛ ازاین‌ رو جریان‌ شناسی به‌ عنوان الگویی بومی در رشته‌ هایی همچون فلسفه، کلام، معارف اسلامی، تاریخ، جامعه‌شناسی، علوم سیاسی، مدیریت و سیاست‌گذاری قابل بهره‌برداری خواهد بود.