هادی

ادبیات داستانی در سال‌ های اخیر سهم بسزایی در اقبال عمومی به سوی تاریخ اسلام داشته است. با وجود کثرت آثار تاریخی مقاطعی از تاریخ دست نخورده و بکر مانده است و توجه نویسندگان غالباً به زمان‌ هایی است که منابع بیشتری برای پرداخت دارند.

یکی از مقاطع حساس در تاریخ زندگانی ائمه (ع) سرآغاز دوره دوم خلافت عباسیان است که با خلافت متوکل آغاز می‌ شود.

محمدرضا هوری در اولین تجربه نویسندگی خود به سراغ این زمانه کمتر شناخته شده برای مخاطب رفته است. پرداخت کم به زمانه امامین عسکریین (ع) و شرایط و محیط مبارزه این دو امام همام و وضعیت فرهنگی اجتماعی و مناسبات آن دوره اسلامی بیش از پیش خواندن این کتاب را جذاب می‌ کند.

رمان «هادی» راوی برهه 15 سال حضور اجباری امام هادی (ع) در پایتخت اسلامی، سامرا در زمان خلافت متوکل علی‌ الله است. معطوف شدن حواس‌ ها به امام باعث می‌ شود تا دربار از آنچه که در قصر می‌ گذرد، بی‌ خبر باشند.

منتصر ولیعهد جوان خلیفه که شخصیت اصلی داستان است در چند جبهه مختلف وارد مبارزه می‌ شود. وی که جوانی نیرومند و سرآمد اهالی قصر در رزم‌ آوری است مخالف مماشات با علویان است.

غرور و نخوت او باعث می‌ شود تا نتواند دشمن اصلی پدرش و خلافت را نزدیکتر از همیشه به خودشان ببیند. از بین بردن امام افتخاری است که او می‌ خواهد به تنهایی نصیب خویش کند.
مبارزه دیگر او رقابت با برادرش است تا خود را به پدر و بزرگان بنی عباس ثابت و تخت خلافت را از آن خود کند. اما در کوران حوادث علاقه او نسبت به کنیز مخصوص خلیفه، او را در دوراهی بین عشق و قدرت قرار می‌ دهد.