در هزاره سوم ق.م در دو شهر بزرگ موهنجودارو (در ایالت لارکانه پاکستان کنونی) و هاراپا (در ایالت ملتان پاکستان کنونی) تمدن درخشانی وجود داشت که برمنطقه سند و پنجاب و دشت رسوبی (بخش های شمال هند) تأثیر گذاشته بود. گستره جغرافیایی این تمدن از شمال به جنوب هزار و صد کیلومتر و از غرب به شرق هزار و ششصد کیلومتر بوده است؛ اما در حدود سال 2000 ق.م، تمدن دره سند فرو پاشید." درباره نابودی این تمدن نتایج قطع و یقین وجود ندارد؛ اما آثاری همانند اسکلت هایی به شکل دسته جمعی در کوچه، خیابان و در داخل منازل یافت شده است. این امر حاکی از وقوع حادثه ای نابودکننده در آن منطقه است که می تواند نشانه هجوم آریایی ها (که در ریگ وداها هم بدان اشاره شده است)، خشکسالی، بیماری و یا سیل باشد.
این کتاب با تکیه بر منابع اصلی و کهن در یک مقدمه و چهار فصل به رشته تحریر درآمده و به مسائلی مانند ساختار سیاسی، اجتماعی و اعتقادی شبه قاره هند پیش از فتوح، اهداف نظامی و متصرفات اعراب و ترکان و توسعه فتوح در شهرهای این منطقه پرداخته است. همچنین مسائلی مانند نبرد میان اعراب و ترکان مدعیان قدرت در شبه قاره هند، چگونگی تسلط آن ها بر هند و نبردهای آنان با راجه ها و عوامل سقوط و افول قدرت سلاطین هند و از جمله مواردی است که به دقت مورد بررسی قرار گرفته و اطلاعات ارزشمندی را در مورد کشمکش قدرت میان هندوان و مسلمانان ارائه کرده است.
در این پژوهش آوانگاری نام های جغرافیایی و اماکن و اسامی اشخاص مورد توجه قرار گرفته است.