درنگ

گاهی باید ایستاد و مسیر پشت سر و راهِ پیشِ رو را کاوید و بررسی کرد. شاید خطا آمده باشیم، شاید حرف‌ هایی باشد که گوش‌ هایمان با آن بیگانه است و باید بشنویم، شاید سخنانی باشد که به گوش‌ مان نرسانده باشند و بدون آن، طی طریق ممکن نباشد؛ و ما فقط یک بار زندگی می‌ کنیم و ارزش درنگ، اینجا مشخص می‌ شود. اگر مسیر را اشتباه آمده باشم چه؟!
«درنگ»، تأملی است در مسیر شناخت؛ گزارش‌ هایی است از لحظه‌ ها و بزنگاه‌ هایی که راویانش آنجا فهمیده‌ اند «چشم‌ ها را باید شست، جور دیگر باید دید…»