روزهای کاتالونیا

امروز، بامدادان، بانو و فرزندان با ایبریا به مادرید پرواز کردند؛ تا از آنجا با هما به ایران رهسپار شوند و مرا با اندوه جانگزای دوری و آرزوی تب آلوده و تاب ربای دیدار دوباره شان تنها نهادند. امروز روز بارسلون است و بارسلونیان آن را جشن می گیرند و به شادمانی و شادخواری می گذرانند. این روز از آن روی روز بارسلون پنداشته می شود که زادروز مرسده، یکی از زنان سپند در آیین ترسایی است و او را فرشته نگاهبان شهر می انگارند. این هنجار و آیینی است که از یونان باستان به یادگار مانده است. در یونان کهن، هرکدام از خدایان المپ را نگهبان شهری می دانستند و آن شهر را بدو باز می خواندند؛ نمونه را، آتن، پایتخت باستانی یونان، نام خود را از آتنا دختر زئوس ستانده است که او را نگاهبان این شهر می شمرده اند. همین آتنا یا پالاس که در آیین رومی مینرو نام گرفته است و بغدخت دانایی است و از سر زئوس برآمده و زاده شده است، نگاهبان تروا نیز پنداشته می شده است. اولیس، سردار رنگ آمیز و نیرنگ بازی یونانی، از همین باور برای گشودن دروازه های تروا به روی جنگ آوران یونان بهره جست. او فرمود تا اسبی سترگ از چوب ساختند. سپس، آوازه در افکند که آن اسب را پالاس آتنا به ترواییان ارمغان کرده است. ترواییان ساده دل و خوش باور، فریفته آوازه افکنی های اولیس، اسب چوبین را که شکم برآمده اش آکنده از سپاهیان یونانی بود به درون شهر خویش بردند. شب هنگام، سپاهیان نهفته در شکم اسب از آن به درآمدند و دروازه های تروا را بر سپاه یونان که ارمغانی جز آتش و خون برای ترواییان نداشت، برگشودند. چنین بود که از تروا، آن شهر بی مانند که در زیبایی و آبادانی و شکوه بدان دستان می زدند، جز پشته ای خاکستر سرد برجای نماند.