فلسفه دین - جلد اول: وحی، مکاشفه و تجربه دینی

فلسفه دین به یک معنا دنباله رو تمایل فطری انسان به تفکر جدید درباره موضوعات بسیار مهم دینی است که به تفکر بنیادی، تحلیلی و انتقادی در باب دین و نگاه عقلانی به آن می‌ انجامد.

این شاخه از فلسفه شامل استدلال ورزی و تفکر پایه‌ ای درباره ماهیت وحی و تجربه دینی، چیستی دین و قلمرو آن یا انتظار بشر از دین و همچنین براهین دینی، از جمله براهین اثبات وجود خدا است؛ هر یک از این موضوعات، مرکز توجه اندیشمندان غرب و شرق بوده و همچنان در محافل مطالعات دینی محل بحث و بررسی است.
اثر پیش رو به قلم دکتر یحیی کبیر، حاصل تدریس، نقد و بررسی همین موضوعات در قالب واحدهای درسی رشته «فلسفه دین» در دانشگاه است.
در این نوشتار، مقصود از دین بیشتر سنت ادیان توحیدی (اسلام، مسیحیت و یهودیت) است. موقف این اثر در مورد اصل وجود خداوند پدیدارشناختی است، زیرا تا درک حقیقتی برای انسان عینیت نیابد، انسان هرگز سراغ آن نمی‌ رود.
ساختار فلسفی این اثر تحلیلی است؛ زیرا تحلیل و آنالیز تصوری و تصدیقی آن ضروری است و بنای آن بر رعایت گونه گویی است اما کوشش شده است که مدعیان، استدلال‌ ها و نتیجه گیری ها در عین ایجاز، روشن و بدون ابهام بیان شوند.
این اثر دو جلدی در شش بخش و 41 فصل تهیه و تنظیم شده است؛ جلد اول تحت عنوان «فلسفه دین (وحی، مکاشفه و تجربه دینی)» شامل بخش‌ های تجربه دینی و مشاهدات، مکاشفات و وحی است.
جلد دوم با عنوان «فلسفه دین (چیستی دین و معرفت دینی)» شامل بخش‌ های چیستی و تعریف دین، قلمرو دین و انتظار بشر از دین، خدا و عقل ـ بررسی براهین خداشناسی و خدا و زبان دین است.