فقه اجتماعی

یکی از شواهد توانمندی و پویایی یک علم، قدرت همراهی آن با اقتضائات زمان و مکان است،
علم فقه به عنوان یک علم بشری که حاصل دسترنج گروهی از بزرگ ترین عالمان مسلمان در طول تاریخ هزار و چند صد ساله دین اسلام بوده است.، به خوبی توان خود در پاسخگویی به نیازهای هر زمان و مکان را نشان داده است.

بی تردید این ویژگی علم فقه از ابتناء آن بر منابع چهارگانه کتاب و سنت و اجماع و عقل نشات می گیرد که منابعی معصوم و دور از خطا و باطل هستند.،

متنی که پیش رو دارید ، در زمره نخستین تلاش هایی قرار دارد که بر اساس تعالیم ائمه (علیهم السلام) در صدد استنباط جنبه ی دیگری از فقه اسلامی است.
در این جنبه بر اساس تعریف رایج علم فقه که به دنبال استنباط افعال مکلفین از منابع چهارگانه می باشد، هدف آن است که احکام مربوط به افعال گروهی دیگر از مکلفان استخراج گردد.
از آنجا که این مکلفان (که عبارتنداز شهروند، جامعه و دولت) فقط در صحنه ی روابط اجتماعی مطرح می گردند، می توان این مباحث را فقه اجتماعی نامید.