زخم های نشمرده: خاطرات آزاده جانباز مدافع حرم حاج جعفر عباس نژاد

یک جایی توی همان معبر یکی از مجروحان چسبیده به پای من. به ما گفته بودند که اصلا کاری به کار مجروحان و شهدا نداشته باشیم. امدادگرها خودشان به مجروحان می‌رسند. از ترس پایم را هی میکشیدم و می‌گفتم:«الان امدادگر می‌آید، ما باید برویم جلو.» گفت:«یک لحظه برگرد.» برگشتم دیدم یک خشاب توی دستش گرفته . گفت:«تو را جان امام این‌ها را عوض من شلیک کن.» گریه‌کنان خشابش را گرفتم و خشاب خودم را درآوردم و آن را گذاشتم توی کِلاش.