پرنده در گودال

اما روز دهم، در دوردست، ابری دید.
بال‌هایش خسته شده بود، اما به پروازش ادامه داد.
از میان ابرهای تیره، سروصدایی می‌آمد. زیر آن تیرگی، پر از باران بود حتماً.
با شتاب بال زد و بال زد. نه؛ ابر نبود. گردوغباری بود که آسمان را پر کرده بود.
از میان غبار، فریاد و شیهه اسب شنیده می‌شد. پرنده ترسید؛ اما کنجکاو شد. آن سوی غبار رود آبی بود.
نزدیک ظهر بود. هرچه نزدیک‌تر می‌شد سروصداها بلندتر می‌شد