پروردگار که اولین معلم و تربیت کننده انسان ها است، امتحانات گوناگون و حکیمانه خود انسان را در دوراهی ها و سبل مختلف قرار می دهد تا تلاش توام با تفکر به تعقل و خردورزی صحیح آن گونه که خود مقدر فرموده راه رسیدن به لقا جمالش را طی نموده تا به رسالت انسانی خود جامعه عمل بپوشاند و به سعادت ابدی نائل گردد.
پس از آزمایشات و ابتلائات خداوندی وسیله پرواز است و دنیا، سکوی پرواز. انسان باید به جایی برسد که مظهر صفات الهی شده و در طول عمری چند ساله این معرفت را پیدا کند که از خدا آمده است و باید به خدا برگردد.