روش شناسی انتقادی حکمت صدرایی

مجموعه حاضر حاوی برخی مقالات و مصاحبه هایی ست که از سال 80 تا 88 با محوریت روش شناسی علوم اجتماعی و سیاسی انجام گرفته است. بیشتر مقالات، سرمقاله هایی است که در سال های یاد شده در فصل نامه علوم سیاسی منتشر شده و به همین دلیل عناوین و مباحث این مقالات بیشتر متوجه علوم سیاسی است.
مباحث مطرح شده در این اثر با آن که ناظر به موضوع و مسائل علم و دانش سیاسی است، نسبت به دیگر رشته های علوم اجتماعی و از جمله جامعه شناسی قابل تعمیم است.
این مجموعه با مقالاتی آغاز می شود که درباره ماهیت علم و دانش است و به بخشی از مباحث معرفت شناختی که در حوزه فلسفه و دانش علوم اجتماعی تاثیر گذار است، می پردازد.مقالات بعدی شامل مباحث روش شناسی علوم اجتماعی و سیاسی می باشد و مقاله دوازدهم نمونه ای از کاربرد روش نقلی را در یکی از مباحث بنیادین علوم اجتماعی؛ یعنی هستی جامعه ارائه می دهد.بخش پایانی مشتمل بر دو مصاحبه درباره وضعیت فلسفه و علوم سیاسی در حوزه های علمیه است.
نام روش شناسی حکمت صدرایی متخذ از یکی از مقاله های این مجموعه با نام «رئالیسم انتقادی حکمت صدرایی» است.

تا هنگامی که متفکرین مسلمان، براساس علم مدرن و از زاویه نگاه این دانش به فرهنگ و دین خود می نگرند، به جای بازخوانی و رجوع مکرر به فرهنگ و دین خود، ناگزیر به بازسازی و تغییرات ساختارشکنانه دین و فرهنگ خود روی خواهند آورد و نتیجهٔ این گونه تحولات، شکل گیری فرهنگی سکولار و دنیوی و ارائه تفسیر جدیدی از دیانت است که در ذیل این فرهنگ، ابعاد متعالی، قدسی و آسمانی خود را از دست داده و به صورت دینی سکولار درآمده باشد. دین سکولار، به جای آنکه نیازهای عصر و محیط خود را با روش اجتهادی، از طریق بنیان ها و اصول خود پاسخ دهد و در جهت دینی کردنِ عصر خودگام بردارد، ذخیره های فرهنگی امت اسلامی را در خدمت عرف دنیوی بشر امروز قرار می دهد.