کتاب طنز - جلد دوم = The book of irony 2

سید عبدالجواد موسوی در دومین جلد از این مجموعه پنج تایی، آثار یا گفت وگوهایی از مرحوم کیومرث صابری فومنی (گل آقا)، مرحوم منوچهر احترامی، یوسفعلی میرشکاک، ناصر فیض، ابوالفضل حری و پال اسپراکمن، مترجم آثار عبید زاکانی را در این مجموعه گرد آورده و برای خالی نبودن عریضه، یک مقاله هم از خودش در آن آورده که بالاخره اسمش بی خود و بی جهت پای کار نباشد!
بررسی نوع طنز موجود در کلمات و حکایات و احوالات نقل شده از انوشیروان، موضوع مقاله ای از مرحوم منوچهر احترامی است که با عنوان «انوشیروان هم، معقول، برای خودش آدمی بوده است» ارائه می شود. «طنز در کلام خدواند متعال، همراه با بحث و تحقیق پیرامون بعضی آیات مربوط به طنز» را نیز یوسفعلی میرشکاک با عنوان «طعن و طنز در گفتار ایزدی» نوشته است. اما سیدعبدالجواد موسوی، گردآورنده این کتاب در مقاله ای با عنوان «ایرج میرزا و پایان تاریخ»، اعتراض ایرج میرزا نسبت به پرداختن به ظواهر و غافل شدن از بنیان ها به وسیله اشعار طنز رایادآور شده است.
ادامه این کتاب به گفت وگویی با پال اسپراکمن، استاد زبان فارسی دانشگاه راتجرز نیوجرسی اختصاص دارد. او البته نسبت به مفاهیم طنز در زبان و ادبیات فارسی تسلط کافی ندارد، اما هرچه باشد او مترجم اشعار و سروده های عبید زاکانی و ایرج میرزاست. ترجمه قسمتی از کتاب ساختارهای نجل نوشته «فدوا مالتی داگلاس» که در آن به تحلیل ساختاری لطیفه های جاحظ در کتاب مشهور «النجلاء» پرداخته شده است، بخش بعدی این کتاب است که با عنوان «تحلیل ساختاری لطیفه های جاحظ» ارائه می شود.
اما یکی از جذاب ترین بخش های کتاب به گفت وگوی کوتاه با ناصر فیض اختصاص دارد. فیض به گفته نویسنده این کتاب در هزل و هجو بی نظیر است. او با ارائه گزیده ای از اشعار «املت دسته دار» سعی دارد خلاقیت و استعداد ذاتی فیض را نمایان کند.
دست آخر هم انتشار تعدادی از مقاله های برگزیده همایش «چند کلمه حرف حساب» پایان بخش کتاب است.