قصه های آبدار 4: هم روز بود هم شب بود

« هم روز بود، هم شب بود. » همچون حکایت های قدیمی شروعی ساده و آشنا دارد و برای بچه ها قابل فهم است: غروب است و خورشید باید برود، اما به فکرش می رسد که بماند و شهر را هنگام شب ببیند.

متن، صحنه های نمایش را تداعی می کند. گفتگوی میان خورشید و ماه و تصاویر مرتبط، حس حضور در سالن تئاتر را به مخاطب انتقال می دهد و لجبازی خورشید برای ماندن، چالش ها و حوادث بعدی را رقم می زند. « مریم حسنی » با استفاده ی ظریف از نمادهای معماری و مینیاتور ایرانی و ساختن شهری کاملا خاص در میان آثار کودکان، تجربه ای جدید را ایجاد کرده. خلاقیت او با تصویرسازی ماه با لباس و پوشش مردان قرون وسطای اروپا و خورشید با ظاهر زنان امروزی به اوج رسیده است. هر صفحه ی این اثر، تعاملی مستقیم میان تصویر و متن را به نمایش گذاشته و به بدون این که یکی از فاکتورها، قصد جلو زدن از دیگری را داشته باشد، مجموعه ای خاص و به یادماندنی را تشکیل داده است.

« هم روز بود، هم شب بود. » همچون سایر کتاب های « قصه های آبدار » برای ارتقای مهارت های اجتماعی کودکان نوشته شده. موضوع این جلد، نتایج لجبازی است و راهکارهایی که در مقابله با آن می توان در پیش گرفت. ولی وجه هنرمندانه ی اثر، کاملاً به جنبه های روانشناسی و آموزشی اش برتری دارد. مخاطب گویی در یک گالری هنری قدم بر می دارد و بی آن که متوجه باشد، چنان سریع از صفحات می گذرد که ناگهان خود را در آخرین بخش می بیند: جایی که ماه، ناتوان از حل مسئله به تنهایی، از ستاره ها و ابرها کمک می گیرد و با مشورتی مخفیانه، راه چاره را پیدا می کند و جهان را به آرامش می رساند. اگر از زیبایی و دانایی لذت می برید و در جستجوی راهی هستید تا این آفریده های بی همتا را به دنیای کودکان ببرید و بگذارید تا خودشان در چالشی ظریف، به دنبال پاسخ بگردند، « هم روز بود، هم شب بود. » را حتماً ببینید. امیدواریم این مواجهه ی شاعرانه، اتفاقی به یاماندنی برای شما و فرزندتان شود.