سب و لعن از منظر شیعه امامیه و وهابیت

یکی از دستاویزهای باطل وهابیت که روی آن تکیه بیشتری کرده، سب و لعن صحابه است که به شیعه امامیه نسبت می‌دهند. لذا باید ببینیم پایه‌گذار این دشنام کیست، تا گریبان او را بگیریم؛ نه شیعه را که هرگز صحابه‌ای را سب نکرده و در واقع، دوستدار همه کسانی است که پیامبر (ص) را درک کرده‌اند، جز آنان که از راه حق منحرف شده باشند. البته شیعیان از کسانی که از پیامبر پیروی نکرده و از راه و مسیر او منحرف شده‌اند، تبری می‌جویند.

مؤلف در طول سفر به کشورهای اسلامی از جمله عربستان سعودی مباحثاتی در رد شبهه سب و لعن با مبلغان و معلمان وهابی در مدینه منوره و مکه مکرمه داشته و همین انگیزه شریفی بود که خداوند به دل او انداخت تا بتواند این کتاب را تألیف نماید.

این کتاب دارای چهار فصل است. مؤلف در فصل اول به بیان مسئله و پیشینه پژوهش و توضیح مفاهیمی از جمله وهابیت، سلفی‌گری، صحابه، سب و لعن پرداخته‌است.

در فصل دوم، تاریخچه امامیه و وهابیت را به طور مشروح بیان کرده‌است.

در فصل سوم، موضوع سب و لعن در اسلام با تکیه بر آیات قرآن و روایات سنت رسول اکرم و اهل بیت علیهم‌السلام و همچنین در سیره صحابه و بزرگان اهل سنت و شیعه بررسی شده‌است.

در فصل چهارم نیز شبهات وهابیت درباره سب و لعن صحابه و پاسخ این شبهات از دیدگاه شیعه امامیه آورده شده‌است.

در تاریخ اسلام سب و لعن از زمان معاویه آغاز شد و در طول حکومت امویان ائمه جمعه به سب و لعن حضرت امیرالمومنین علی بن ابی طالب می‌پرداختند و در واقع آغازگر سب و لعن معاویة ابن ابی سفیان بوده‌است.