مناجات خائفین با ترس از شکست و سوء عاقبت شکل گرفت اما باورهای دینی نسبت به کرامت و رحمت پروردگار امید را به دل آورد و مناجات راجین را به دنبال آورد. جملات آغازین دعای راغبین از باورهای و تجربه هایی می گوید که سالک را فراتر از امید برده و اشتیاق و شیفتگی به خدا و محضر او را به بار آورده است. این شیفته و مشتاق، در مناجات خود فقط از خواسته هایش می گوید؛ ابتدا از آنچه به آن مشتاق است و در ادامه از خواسته هایی برای ادامه مسیر و در نهایت از صحنه دعا می گوید و از این که تنها خواسته اش رفتاری از سوی اوست که سزاوار اوست یعنی آمرزش گذشته ها، ورحمت در ادامه کار، و این که او را به رنج دچار و به انتقام گرفتار نکنند گرچه او خود را سزاوار آن می داند.