بازخوانی انتقادی نظریه تعطیل حکومت در دوران غیبت

حتی با وجود اختلافاتی که میان فقهای شیعه در میزان اختیارات و دامنه ولایت فقیه وجود داشته و دارد، اصل ولایت فقیه امری در حد اجماع و مورد تأیید قاطبه عالمان بزرگ شیعی است.

اما در میان مخالفان حضور اجتماعی دین و دشمنان حکومت دینی، قائلین به تعطیل حکومت در عصر غیبت وضعیتی متفاوت دارند و ماهیت استدلال‌هاشان متفاوت از سایر است؛
مخالفت با حکومت دینی، به روایات و ادله به ظاهر دینی!

سردمداران این منظر با وجهه دینی در ظاهر مزیتی برای خود ایجاد کرده که نقد و طرد موضعشان را حساس‌تر و سخت‌تر می‌کند، چرا که مدعی پیروی از مکتب اهل بیت عصمت و طهارت (ع) بوده و با خودداری از ارائه متن مکتوب و روشن از استدلال‌هایشان به صورت کتاب یا اثر علمی (به واسطه برخی ملاحظات سیاسی و غیره)، و تبلیغ و سخنرانی‌های مذهبی پراکنده، باعث می‌شوند تا احتمال اینکه بسیاری با هدف خیر و حقیقت جویی به این نظریه گرایش پیدا کنند افزایش یابد.

نوشتار حاضر، برای آشنایی با وظیفه ولایت ظاهری و حکومت، تبیین کلی نظریات، تبیین دقیق موضع قائلین به نظریه تعطیل حکومت، آشنایی با نظر صحیح در رابطه با حق حکومت در دوران غیبت، توانمند شدن در رد ادله قائلین به تعطیل و ارائه ادله مستقل مبنی بر بطلان نظریه تعطیل حکومت، می باشد.