آدمها همیشه رویای پرواز را در سر پروراندهاند. در اسطورههای یونانی، ایکار با موم و پر، بالهایی ساخت و تا پیش از سقوط در دریا، در آسمان پرواز کرد. لئونارد داوینچی در قرن پانزدهم میلادی طرحهایی از ماشینهای پرنده را کشید. مهندس آلمانی به نام اتو لیلینتالدر سال 1891 میلادی(1270 خورشیدی) با قابی از چوب بامبو که با الیاف گیاهی به هم متصل شدهبود، گلایدری ساخت. او روی این قاب را با پارچه پوشاند. اتو از روی تپهای در برابر باد دوید و در هوا به پرواز درآمد و شناور شد. او بارها بدین شکل پرواز کرد. طول برخی از پروازهایش به 400متر نیز رسید. در سال 1889 میلادی(1268 خورشیدی) یک فرانسوی به نام کلمان آدر ماشینی به نام ائول ساخت. این اقدامهای خیالپردازانهی اولیه موجب برداشت بهتر آدمها از پرواز شد. شگفتی های جهان: هواپیماها، نوشته اگنس واندویل است و با ترجمه مهناز عسگری در انتشارات محراب قلم منتشر شده است.
گزیده کتاب
جتهای مسافربر که جانشین هواپیماهای ملخدار و دارای موتور پیستونی شدند، با سرعت بیشتر حرکت میکنند و به نقاط دورتر میروند. هواپیمای انگلیسی کامت در سال 1952 میلادی (1331خورشیدی) نخستین جت مسافری بود. بویینگ در سال 1970(1349 خورشیدی) مدل 747 را به منظور مقابله با رشد رفت و آمدهای هوایی عرضه کرد.
747 بیش از 400 مسافر حمل میکرد و تا زمان ورود ایرباس آ380 عنوان رکورددار بزرگترین وسیلهی نقلیهی هوایی در خطوط تجاری را از آن خود کردهبود. ایرباس و بویینگ به طور همزمان هواپیماهای دورپروازی میسازند که میتوانند بدون هیچ توقفی مسیرهای بیش از 16000 کیلومتر را طی کند!