فرهنگ امروز ما پر از زمینههایی است که میگوید «اگر کسی حرف خوبی را نپذیرفت، تقصیر خود اوست!» آنهایی که دارایی مهمی به نام «حرف خوب» دارند کاملاً با این آسیب تهدید میشوند. آنها با تکیه بر کیفیت پیام خود، به دلیل تسلط گفتمان «مخاطب مقصر پنداری»، ازکیفیت انتقال پیام (رویکرد، ابزار، روش) غلفت میکنند.
همین غفلت است که بسیاری از حرفهای خوب و پیامهای مهم و شفابخش را در دست مالکان پیام محبوس میکند و مانع از اجتماعی شدن و فراگیری آن میشود.این سیاهه تلاشی است برای توجه دادن به این معنا؛ برای آنان که حرفهای خوبی برای گفتن دارند و علاقهمندند آن را طوری طرح کنند که بر جان مخاطب بنشیند و اثرگذار باشد.