پرواز در گلستان

جایی که محمود و دوستانش رفته بودند هیچ درختی نبود. فقط بیابان بود. همه جا صدای توپ و تانک و شلیک گلوله به گوش می‌رسید. چندین سنگر کوچک بود که با گونی‌های پر از خاک درست کرده بودند. محمود و دوستانش در یکی از آن سنگرها استراحت میکردند. من بالای سنگر محمود لانه‌ای کوچک با چند تکه چوب درست کردم. محمود به دلیل هوش و اخلاق خوبش به عنوان فرمانده رزمنده‌ها انتخاب شده بود. رزمنده‌ها هر وقت دلشان می‌گرفت، با محمود صحبت می‌کردند. او با اینکه فرمانده بود، همیشه کنار بچه‌های رزمنده بود و در کارها به هم کمک می‌کردند.