آنگاه که شرقشناسان اروپایی حوالی سال 1800 میلادی به تصوف پرداختند و با دراویش خانهبهدوش و با سماع صوفیان بهعنوان جلوههای شاخص این پدیده آشنا شدند، فرضشان بر این بود که تصوف، مستقل از اسلام است و یا ارتباط ناچیزی با آن دارد. در این کتاب آنهماری شیمل (1922-2003 میلادی)، شرقشناس برجسته و استاد فقید مطالعات اسلامی دانشگاههای آنکارا، بُن و هاروارد، میکوشد ریشههای تصوف را در دین اسلام و فرهنگ اسلامی جستوجو کند. وی وجوه مختلف و مفاهیم اصلی عرفان اسلامی را معرفی کرده و تکوین تصوف را از سرآغاز آن در قرن دوم هجری تا اشکال گوناگون امروزیِ آن تشریح میکند. سپس به عشق الهی عرفانی و عرفان مبتنی بر حکمت الهی میپردازد. وی طریق صوفیان و منازل و مقامات سلوک را در سیر الی اللّه و رسیدن به معرفت الهی دنبال کرده و صوفیان برجسته، سلسلههای صوفیۀ جهان اسلام و آثار شاخص ادبیات تصوف را معرفی میکند. او همچنین به جلوههایی از صوفیگری عامیانه و تصوف در روزگار نو نیز میپردازد.