زندگی در مه

کتاب زندگی در مه، خاطرات اسیر آزادشده ایرانی، یعقوب مرادی است که داود بختیاری دانشور آن را به رشته تحریر درآورده است. این کتاب فاقد فهرست و بخش بندی متن است و کل کتاب، روایت حضور صاحب خاطره در مناطق جنگ و عملیات و اردوگاه های اسارت رژیم بعثی است. یعقوب مرادی در صفحات نخستین کتاب، چگونگی به اسارت گرفته شدنش، ورودشان به بصره و سپس به عراق را نوشته است. در ادامه، به خاطرات شب ها و روزهای اسارت، و آزار و اذیت های جسمی و روحی که توسط عراقی ها صورت می گرفته، پرداخته است. فضای آسایشگاه ها، اردوگاه ها، رفتار سرهنگ های عراقی، رفتار دیگر اسرا نیز به خوبی در این کتاب توصیف شده است. در این کتاب همچنین تلخی ها و شیرین ها، خنده ها و گریه ها، دلتنگی اسرا برای خانواده هایشان، خاطرات جشن ها و اعیاد، عزاداری ها و نوحه خوانی های دَه سال اسارت یعقوب مرادی و سایر دوستانش آمده است. نثر روان، ساده و بی ابهام اثر، همچنین استفاده از تفاسیر دقیق و نقل جزئیات، موجب شایستگی متن و موضوع خاطره شده است. آنچه مایه رجحان این کتاب شده است، همانا نادر بودن حوادث و شگفت نمودن وقایع است که برای صاحب خاطره به وقوع پیوسته است. گزیده متن: «... هر شش ماه یک بار، لباس می دادند. سهمیه نیمه دوم سال 1367 را تحویل گرفتیم و سرگرم تعویض لباس ها با هم شدیم، کوچک یا بزرگ، بزرگ یا کوچک. گاهی کار مبادله به آسایشگاه های دیگر هم می کشید. بعضی لباس مناسب خود را پس از گشت زدن در کل اردوگاه می یافتند صد البته که این گرفتاری موجب شوخی و خنده هم بود: ـ مبارک باشد. نپوش بگذار برای عید! ـ ان شاءالله سال های سال اینجا باشی و هر شش ماه یک بار لباس نو بگیری! ـ ان شاءالله نو بماند. ـ ای کاش خانوادگی اسیر شده بودی! ـ نامه بده، فامیل هایم بیایند. کار که نمی کنی، غذا هم مهیاست. ـ ماهی سه تومان هم که می گیری و شش ماه یک بار، یک دست لباس هم که داری، مرگ می خواهی، برو قبرستان...»