ادبیات همیشه گریزگاهی برای شکوه از رنج و درد بوده اما کمتر روایت دردهای عینی و بیشتر داستان رنج های الهی و معنوی را مورد توجه قرار داده است. در کمتر از پنج سال اخیر با ترویج کمپین های خیریه برای کمک به بیماران مبتلا به بیماری های صعب العلاج و خاص ادبیاتی درباره این بیماریها به ویژه در فضای مجازی گسترش یافته است و این ادبیات شامل دلایل این بیماری ها و مشکلات بیماران به زبان دشوار پزشکی و روایت گزارشگران رسانه ای بوده است. در این میان، بیماران در روایت درد خود کمترین سهم را داشته اند و در موارد محدود وبلاگ نویسان به بیان مشکلات بیماری و زندگی روزمره خود پرداختند. از این رو، روایت دست اول قابل اعتنایی برای شناخت بیماری از نگاه بیماران برای پزشکان و سیاستگذاران محقق نشده است و زبان روایت وبلاگ نویسـان مبتـلا نیز ادبـی نبوده است. این مجموعـه گام نخست برای رفع این کاستیهاست.