اسـماعیل کاظمـی، فرزنـد بهـار 1331، زاده روسـتای کورائـم آذربایجـان شـرقی، آخرین فرزند از نـوادگان خـان این قریه. پسـری پرشـور و نشـاط بـا اسـتعدادهای فـراوان. در سـن 7 سـالگی به دلیل جنـگ و درگیـری بیـن طوایـف، ناچـاراً بـه همـراه خانـواده به تهران مهاجرت کـرد. دوران بلوغش توام با شـیطنتهایش گذشـت، و کلی خاطرات شیرین از دوران تحصیلـش بـه جـا گذاشـت. این گنجینه و میراث با ارزش که از چهارده سـالگی سـروده شـده، بـه مدد و همـت فرزندانش با آه فراغ گردآوری شـد تـا در اولین سـال درگذشـتش بـه چاپ رسـیده و با شـما خواننده گرامی به اشـتراک گذارده شود، تا شما نیز با مرور دلنوشـته های اسماعیل کاظمی متخلصّ به (سـروا) حـظ وافر بـرده، و یـاد او را گرامـی بدارید.