از بهشت ایران تا بهشت سوئد همراه میشویم با داستانها و حوادث غلام دلشاد، نوجوانی که جنگ زندگیاش را دگرگون کرد.
محمد طاهری کتابی نوشته که مقدمه ندارد اما مؤخره دارد. حرف اولی ندارد اما حتما حرف آخری خواهد داشت؛ حرفی که به جهاد، ایثار و امید ختم میشود حتی در دردهای جانسوز جانباز شیمیایی.
گزیده کتاب
جایی خوانده بودم زبان اهل بهشت، عربی است.گفتم لابد بهشت شهدا اختصاصی است! دست و پا شکسته چند کلمهای انگلیسی بلد بودم و همین بهانه خوبی بود تا سر صحبت را با این حورالعینها باز کنم. از یکیشان که به جهت نعمت بهشتی برازندهتر بود، پرسیدم: