بوی انار و انتحاری: یادداشت های روزانه هادی معصومی زارع از نبرد با داعش در حویجه عراق

در مقدمۀ کتاب می‌خوانیم:
«آنچه پیش روست، تحفه‌ای‌ست از بهترین روزهای زندگی این درویش که حالا دیگر بازگشت به آن روزها برایش رؤیا و آرزوی هر شب شده است.
نویسنده عمیقاً معتقد است که روش‌شناسی معرفت منطقه‌ای ما در ایران، عمدتاً متأثر از برساخته‌های ذهنی، امیال و ترجیحات سیاست‌سازان و تحلیلگران‌مان، و بخش دیگری از آن، ترجمانی از فراورده‌های تولیدی خط رایج رسانه‌ای بین‌المللی و منطقه‌ای‌ست! در چنین وضعیتی، فهم و تفهمِ واقع، امری پسینی، متأخر، دست‌دوم، و در بهترین حالت، زینت‌المجالس است و نه پیش‌نیاز حیاتی سیاست‌سازی و تصمیم‌گیری و تحلیل!
«بوی انار و انتحاری»، گامی است در تلاش برای جمع میان فراورده‌های کتابخانه‌ای و میدانی و پرهیز از انتزاعیاتِ در حال چرخش در محافل بسته‌ی تصمیم‌سازی این دیار! در نتیجه، این وجیزه، نه خاطره‌گویی و داستان‌سرایی صِرف است و نه از سنخ پژوهش‌های آکادمیک! تجربه‌ای‌ست میان این دو!».