عبدالکریم سروش؛ تشیع و امامت

سروش می‌کوشد که با توسل به خاتمیت، تنها و آخرین حجت الهی و آسمانی را پیامبر(ص) که معرفی کند و از آن طریق شأن و مرتبه خاص ائمه اطهار(ع) را در حد انسان‌های عادی فروکاهد، لکن اگر مدعی محترم به تئوری فوق باور دارد و می‌پذیرد که حداقل حضرت محمد(ص) یک شخصیت حقوقی دارد که باید آن حضرت را حجت الهی قلمداد کرد و کلام و نظر ایشان را به تعبیر خود بدون مطالبه دلیل پذیرفت، باید به لازمه ادعای خود نیز ملتزم باشد؛ یعنی روایات پیامبر اسلام(ص) در حق امام علی(ع) و منزلت و مقام آن حضرت و دیگر امامان را بپذیرد وگرنه به حجیت ذاتی پیامبر(ص) در حقیقت اعتقاد قلبی ندارد و تنها در مواردی که خودش می‌خواهد، بدان ملتزم است.

با این پیش‌فرض، وقتی به روایات حضرت پیامبر(ص) در حق علی(ع) نیم نگاهی می‌اندازیم، پی می‌بریم که حضرت علی(ع) توسط پیامبر و خداوند به عنوان یک شخصیت حقوقی دارای منصب حجیت و مقام ولایت معرفی، بلکه نصب شده است؛ آیات و روایات متعددی در این باب از فریفتن گزارش شده است…