امر سیاسی و فرونسیس ارسطویی

حقیقت و فهم، تحت انقیاد در نمی‌آیند. نه علم، نه دین، نه عرفان و نه هیچ ساحت دیگری صاحب کل حقیقت نیست. فلسفه نیز مفر و پناهی برای حقیقت است. فلسفه تا جایی فلسفه است که به وجود و حقیقت گشوده باشد. با فرونسیس (حکمت عملی) همواره راه جست‌وجوی حقیقت گشوده است چرا که زمان می‌گذرد و هیچ چیز تکرار نمی‌شود.

به همین خاطر حقیقت نیز در نسبت با وجود انسانی پویا و گشوده است. کار فرونسیس تشخیص امر مناسب است و نه امر خیر. امر خیر ثابت است اما امر مناسب فقط در موقعیت است که معنا می‌یابد و تنها در نسبت با فاعل در لحظۀ عمل معنا می یابد و هیچ‌گاه مورد قضاوت اخلاقی قرار نمی‌گیرد